Adaptive Family in Revit - basis

Vandaag een Post over iets waar ik nog bar weinig ervaring mee heb. Waarom ik er dan toch iets over wil schrijven is vooral omdat het onderwerp leuk is. En ook omdat een reden van deze Blog is om ‘ontdekkingen’ onder woorden te brengen en voor mijzelf terug vindbaar. Wanneer jij als lezer al ervaring hebt met Adaptive Families, kan je wellicht beter door surfen, naar Blogs van mensen die er wel echt verstand van hebben. Simply Complex of Builz

Zelf probeer ik mijn energie zo bewust mogelijk in te zetten als het gaat over Revit. De hoeveelheid informatie is bijna onuitputtelijk. En er zijn zoveel randzaken dat je wel kan blijven leren. Sommige onderwerpen schuif ik dan ook bewust vooruit tot het relevant (lijkt) te gaan worden. Ik heb soms echt een klein beetje aanleiding nodig. Dit geldt zeker voor Adaptive Families en aanverwante functionaliteiten zoals een Mass of een Adaptive Patern.
Je weet dat ze bestaan maar kan lange tijd geen zinnige, laat staan belangrijke, toepassing verzinnen. Tot enkele weken terug dus. Een collega moest voor de 10-de keer een uiterst complexe trap aanpassen. Het betreft een rondlopende trap met een bordes in het midden en rechte stukken aan het begin en einde. Ditmaal moest de trap voorzien worden, van een vloeiend meelopende dichte wand met daarboven een leuning.
Via LinkedIn werden we herinnerd aan de mogelijkheid om eerst een Mass te maken en daar een Wall aan te hangen. Dit werkte uitstekend. Voor de leuning hebben we eerst nog wel een Adaptive Pattern geprobeerd. Maar het was veel eenvoudiger om de al gemaakte 3D Spline omhoog te kopiëren en daar een Solid van te maken.
Kort daarop wilde ik de bestaande bebouwde omgeving als massa zichtbaar maken in een project. Om de positie en vorm van bebouwde omgeving te bepalen, gebruikten we een digitale situatie van de gemeente. Helaas bleek, dat de verschillende gevels niet exact haaks op elkaar staan. Hierdoor maakte Revit extra kniklijnen in het dakvlak. Dit gebeurde omdat het vlak volgens Revit niet scheluw mocht zijn. Alleen is het voor MIJ niet van belang of een vlak scheluw is, ik wil alleen geen kniklijn zien. Dit was voor mij een aanleiding om een Adaptive Family te maken die zich niks aantrekt van scheluw vlakken. Want een Adaptive Family trekt het vlak gewoon krom.
Tot zover de aanleiding. Want het gaat natuurlijk vooral om de inhoud.
Wat is een Adaptive Family? Hoe maak je hem? Hoe werk je er mee?

Er blijven wel onmogelijkheden zoals de zogenaamde Penrose trap via Wikipedia

 Eerst even een paar fundamentele opmerkingen. Elk element in Revit heeft een Host. Dat kan een element zijn en/of een Workplane die de positie van het element bepaald. Doorgaans ben je daar niet zo van bewust. Als je met Adaptive Families wil gaan werken, moet deze bewustwording een 2e natuur worden. Als je daar geen trek in hebt, of slordig mee omgaat kan je nu beter stoppen met lezen.
Een Adaptive Family is een nieuwe wereld voor je, als je de gewone Family al beheerst. Wanneer je net met Adaptive Families werkt krijg je hetzelfde gevoel alsof je voor de eerste keer zonder ouders op vakantie gaat. Alles kan en alles mag. Totdat je tegen de eerste kater aanloopt. Als je ouders de regels niet maken, zul je zelf voor de regels en kaders moeten zorgen. Alles om vervelende verrassingen te voorkomen.
In een Adaptive Family is de Adaptive Point het meest fundamentele element waarop je de rest gaat bouwen. Een Adaptive Point maak je door een Reference Point te plaatsen, die te selecteren en die via de knop in de Ribbon Adaptive te maken. Het punt zelf lijkt geen Host te hebben en dat is eigenlijk ook logisch. Pas in een Project of in een Surface krijgt deze Adapitve Point een Host. En dit is meteen leerpunt 1.

Onder de Properties van de Adaptive Point kan je kiezen wat de Orientation is van de Adaptive Point. Je kan kiezen uit een orientatie gebaseerd op de Family, de Host of het door Revit laten bepalen. De keuze hierin is bepalend voor hoe de Adaptive Family zich gaat gedragen. Want de rest van de Adaptive family oriënteert zichzelf weer aan de Adaptive Point.
Zoals gezegd. Je moet zelf je regels gaan bepalen. Het verdere opbouwen van de Adaptive Family heeft wel iets weg van de Wiskunde lessen van vroeger waar je een doorsnede door een volume moest reconstrueren. Elk volgend punt word bepaald door een voorafgaand punt.

Als je een Family bouwt weet je dat je moet werken met het principe Bone Muscle Skin. Bij Adaptive Families werk je  vanuit de Adaptive Point. Bepaal eerst het Workplane op basis van 1 van de Reference Planes van de Adaptive Point.  Host vervolgens een nieuw Reference Point  op die Adaptive Point. En geeft dat Reference Point een Offset. (deze kan je ook parameteriseren). Alle Adaptive Points en de Reference Point kan je met Reference Lines met elkaar verbinden. Maar zorg wel dat de 3D snapping aanstaat.

Even een zijstap. Je kan een Model Line omzetten in een Reference Line en visa versa, via de Yes/No Parameter ‘Is Reference Line’ in de Properties van de lijn. Een andere tip is om meerdere punten te selecteren en daar in 1x een 3d Spline van te maken via Spline Through Points.
Vanzelfsprekend heb je hiermee nog niet alle relevante punten gemaakt. Behalve dat je een Reference Point in een Adaptive Point kan Hosten. Kan je een Reference Point ook in een Reference Line Hosten. Als je dit gedaan hebt doe je een ander belangrijke ontdekking. De Reference Point krijgt onder Dimensions een Parameter Measurement Type. Deze Parameter bepaald de positie van de Reference Point op de Reference Line. Deze kan een verhouding ten opzichte van de totale lengte uitdrukken (Normalized Segment Length) of een vaste afstand (Segment Length). Er zijn nog meer mogelijkheden. Maar deze lijken vooralsnog het belangrijkste. (Gebruikmakend van deze techniek maken ‘ze’ schaalbare Families.)

Nog steeds missen we enkele punten om het framewerk van een nieuwe geometrie af te kunnen maken. Deze punten zitten in het snijpunt van 2 Reference Lines. Wanneer je 2 Reference Lines hebt getekend die elkaar ‘snijden’ Kan je Refrence Point Hosten in 1 van Reference Lines. En nadat je deze hebt geselecteerd kiezen voor de optie ‘Host Point By Intersection’. Deze vind je onder de Ribbon.
Gek genoeg hoeven de Reference Lines elkaar niet permanent te snijden! Revit kiest zelf welke Reference Plane relevant is en bepaald het snijpunt met behulp van een projectie… denk ik… Als het snijpunt niet meer op de Reference Line ligt blijft het Referene Point gewoon hangen aan het eindpunt de Reference Line. De Family breekt hierdoor niet. Waar Revit nog steeds niet tegen kan is een lijnstuk die tot 0 wordt gereduceerd.

Ook de laatste (snij)punten kan je met elkaar verbinden door middel van Reference Lines. Vervolgens kan je op basis van dit flexibele framewerk Geometry maken, met de Create Form in de Ribbon. Eventueel aangevuld met Voids.
Vanzelfsprekend moet je gedurende het bouwen blijven controleren of alles nog naar behoren werkt. En of je niet per ongeluk een verkeerde Host hebt gekozen.

Tot zover een paar eerste stapjes in deze nieuwe wereld. Bovenstaand is echt de basis. En echt inuitief zal het maar voor weinig mensen werken. Maar als het nodig is weten we in ieder geval iets meer dan niets. Om een stapje verder te komen verwijs ik nog naar 2 Webinarsvan Brian Mackey. Het kost wat tijd maar is best de moeite waard.

Iets wat me bij die Webinar niet helemaal duidelijk was, was de maatvoering in een Adaptive Family die via Repeat over meerdere lijnen of over een Surface werd verdeeld in een Conceptual Mass omgeving. Vanzelfsprekend hebben veel Adaptive Components andere maten. Maardat was niet zichtbaar in de Conceptual Mass omgeving. Wanneer deze in een Project werden geladen. Dan werd het verschil wel zichtbaar tussen Instance en Reporting Parameters. De laatste kregen wel werkelijke maten. En zijn in een Schedule te rapporteren mits de juiste Category en Shared Parameter.